Honolulu Havaalanında uçağımı beklerken bir mağazanın vitrinine bakmak için durdum. Kadın bir güvenlik görevlisi yanıma yaklaşıp havadan sudan konuşmaya başladı. Nereye gittiğimi sordu, ben de Japon’ya ders vermeye gittiğimi anlattım.
“Ne dersi veriyorsunuz?” diye sordu.
“İnsanlara tutkularını ve amaçlarını keşfedip hayatlarını güvenli bir şekilde yaşamayı öğretiyorum.” dedim.
Kadın birden heyecanlandı. “Öyleyse bana birkaç ipucu verebilir misiniz?”
Hayatının nasıl olduğunu sordum.
“Dokuz çocuklu bekar bir anneyim,” dedi. “Zamanımın çoğu çocuklarıma gidiyor.”
Elimi usulca omzuna koydum. “Kendin için yapmak istediğin bir şey yok mu?” diye sordum. “Kendi ruhunu besleyebilmek için ne yapabilirsin?”
Gözleri sulandı ve bana elini uzattı. “Manikür yaptırmak isterim. Kendimi güzel hissetmemi sağlıyor.”
Ona gülümseyip “Öyleyse lütfen git ve manikür yaptır. Sen buna değersin. Hayatını çocuklarına adamışsın. Mutlu olmayı hak ediyorsun.”
Kadın bana tebessüm etti ve “Sanırım haklısın” dedi.
Ben kendi yoluma giderken onun bir güvenlik görevlisi olduğunu düşündüm. Esasen güvenlik görevlilerinin bedenimizi ve sahip olduklarımızı onlara zarar vermek isteyenlere karşı koruyan insanlar olarak düşünürüz. Fakat daima bir korku ve korunma ihtiyacı içinde yaşarsak ruhumuzu ezer geçeriz. Bu ise zarar görebilecek en değerli varlığımızdır. Gerçek güvenlik havaalanı ya da banka kapılarında değil çok daha derinlerdedir.
Japonya’dan dönüşümde havaalanının otoparkına yürürken yine bir güvenlik görevlisiyle karşılaştım. Emanetçimiz aracımızın arkasında duran eşyalarımızı ve köpeklerimizi almaya gelmişti. Güvenlik görevlisi köpekleri görerek bir yıl önce uyutmak zorunda kaldığı köpeğini çok özlediğini söyledi. “Hala onun yasını tutuyorum” derken adeta iri yarı bir çocuğa dönüşüyordu. Eşim Dee ise, adamın açık yürekliliğinden çok etkilendi ve eğer isterse Maltiz cinsi köpeğimiz Nani’yi sevebileceğini söyledi. Adam köpeği kucağına alıp şefkatle okşamaya başladı. Bunu yaptıkça dostumuz ağlamanın eşiğine geldi. Köpeğe uzun uzun sarıldı, sevimli şeyi bırakmak istemediği belliydi. Sonunda köpeği yere bırakırken “Zamanı geldi. Başka bir köpeğe ihtiyacım var. Yeni bir tane alacağım“ dedi. Yanımızdan ayrılırken ona bol şanslar diledik. Mucizevi Bir Ders programında “Kutsal Karşılaşmalar” diye bir bölüm vardı. İşte bu tam da onlardan biriydi.
Gerçek güvenlik insanın içinde olup biten bir iştir. Evinizi, dükkanınızı, bilgisayar programlarınızı korumak için karmaşık önlemler alırsınız ama korktuğunuz takdirde güvende değilsiniz demektir. Oysa kendinizi ya da eşyalarınızı güvence altına alabilmek için yapabileceğiniz çok az şey vardır. Fakat siz kendinizi evrende güvende hissediyorsanız, o zaman son derece emniyettesinizdir.
Bazı sağlık sorunlarıyla boğuşan arkadaşım Bette, sonunda hayatını bir güven yürüyüşüne çevirme kararı aldı. Başka kimsenin onun adına yapamayacağı şeyler yaptı. Örneğin; arabasını, anahtar kontaktayken New Jersey’de bir alışveriş merkezinde bıraktı. Bir gün karısıyla kavga ettikten sonra evi terk eden ama pişman olarak barışmaya geri dönen genç bir otostopçuyu arabasına aldı. Bette, bu otostopçuya, eve, karısının yanına gidebilmesi için yeni arabasını kullanmasını önerdi. Adam arabayı akşam geri getireceğine dair söz verdi. Ama adam bir türlü geri dönmek bilmeyince Bette bir hata yaptığını düşünmeye başladı. Derken adam karısıyla çıkageldi ve ikisi birden tekrar bir araya gelebilmeleri için sağladığı yardımdan ötürü ona içtenlikle teşekkür ettiler.
Elbette ben size arabanızı anahtarlarını tanımadığınız birine vermeyi önermiyorum. Ben yalnızca güven ve emniyetin bizim elimizde olan bilinç durumları olduğunu söylüyorum. Bizi koruyan kapılar ya da kilitler değildir. Yüksek Güç’tür.
Fanatik Mucizevi Bir Ders programının öğrencilerinden olan arkadaşım Cliff Klein bir gece Brooklyn’deki evinin yatak odasından bazı sesler duymuş. Gidip bakınca yangın merdiveninden içeri hırsız girdiğini görmüş. Adam onu görünce kaçmaya başlamış ama Cliff durmasını söylemiş. Ona hayatında neler olup bittiğini niçin hırsızlık yapma ihtiyacı duyduğunu sormuş. Aralarında çok duygusal bir konuşma geçmiş ve Cliff sonunda adama karnını doyurabilmesi için biraz para vermiş. Cliff’in inancı tehlikeli sonuçlar doğurabilecek bir durumu bir tür şifa ayinine çevirmiş.
Bette ve Cliff olağanüstü bir inanca sahip sıradan insanlar. Benim güvenlik görevlileriyle karşılaşmalarım da olağanüstü sonuçlar doğuran sıradan olaylardı. Sizin ve benim herhangi bir durumu, özellikle de kendimizi güvensiz hissettiğimiz anlarda, gözle görülenin çok daha derinlerdeki bir güvenlik ekibine sahip olduğumuz için bunu büyük bir gösteriye çevirebilme gücümüz var. Eğer varlığımızın bir Kaynağı olduğunu hatırlarsak kendimizi daima güvende hissederiz. Aynı şu özlü sözdeki gibi: “Korku kapıyı çalmış. İnanç içeriden cevap vermiş: Orada kimse yok.”
Alan Cohen, “Enough Already: The Power of Radical Contentment”ın yazarı. Alan’ın ve size ilham verecek olan diğer önemli öğretmenlerin Maui’de Aralık 7-12 tarihlerinde hazırladıkları Mucizevi Bir Ders programına/grup çalışmasına katılın. Alan’ın pek çok kitabı olmasının yanında, yaşam koçluğu ve haftalık bir radyo programı yapıyor.
